Lehengoan mihiluze programa ikusten flipatuta geratu nintzen. Bikote gazte bat, oker ez banago unibertsitariak eta Goya zein zen ez zekiten. (pintorea, maja desnuda y vestida, Albako dukesa telebistan gaur bai eta bihar ere bai agertzen den hori, fusilamientos del dos de mayo, El prado, ...). Hurrengo egunean bikote bera, zientzia fikzioaren aitzindaria, Lurraren zentrora bidaia... arrastorik ez. Jules Verneri buruz ari ziren noski.
Zer pentsatua eman zidan. Zer nolako heziketa ematen ari gara gure ondorengoei (incompetentes y además ignorantes)? Non geratzen da guk "kulturilla general" deitzen genuen hori? Agian nire amona treintaxeiseko gerrarekin bezalakoa bihurtzen ari naiz ni kontu horiekin, baina flipatu egiten dut. Titulitisaren garaia bizitzen ari gara, gazte asko dira gutxienez bi titulu unibertsitario dituztenak, baina denen maila horrelakoa bada... akabaramos!
Litekena da ni antigualekoa bihurtu izana, agian egun jakintzak ez du garrantziarik, agian facebooka erabiltzea eta boteloia ongi egiten jakitea nahikoak dira aurrera segitzeko, baina niri izugarrizko tristura sartzen zait.
Gure gurasoek (nireek behinik behin) ez zuten ikasteko aukera handirik izan eta guretzat ikastea, unibertsitatera joatea pribilegio bat izan zen, ez titulu bat eskuratzeagatik soilik. Literaturaz, musikaz, zineaz, zientziaz, politikaz jakitea, hitz egitea, gure adimena zabaltzea, gure ezagutza handitzea, aberastea, irakurriz, entzunez, ikusiz eta baita ikasiz ere, hori zen gu betetzen gintuena eta asko zekien baten batekin topo eginez gero hari entzuten egon gintezken orduak eta orduak.
Agian beste garai batzuk ziren, edo gu ginen arraroak eta lehengoan nik ikusi nuena normala da eta izan da beti.
Ez dakit baina hori bada etorkizuna benetan diotsuet etzaidala batere gustatzen. Eta zalantzarik gabe nahiago dut titulurik gabeko pertsona jantzia, hamaika tituludun ergela baino, zaharkitua nagoela esaten badidate ere.
No comments:
Post a Comment