Etxean nahi ditugulako

Orain inoiz baino gehiago, etxean nahi eta behar ditugu, Euskal Preso eta Iheslariak ETXERA

Q de carbón para el consejero

Lehengo ostegunean Euskalitek aurten eman dituen kalitatezko Q-en ekitaldian izan nintzen. Lehenengo aldia zen horrelako ekitaldi batera joaten nintzena eta benetan aspergarria iruditu zitzaidan, baina tira hori beste kontu bat da.

Han zen beste batzuen artean Bernabe Unda industria eta berrikuntzarako kontseilaria edo "Consejero de industria e innovación" esan beharko nuke, zer gizon honek eman zigun kalitatearen lezioa itzela izan zen, ordezkatzen duen gizartearen islada adierazteko kalitatea zero baitu tipoak.

Bi hizkuntz ofizial dituen lurralde baten gobernuaren izenean zetorren, baina hizkuntza bakarra erabili zuen, (ez dut uste beharrezko denik adieraztea zein izan zen hizkuntza hori), jakinik han bildutako asko derrigorrezko hezkuntzan gabiltzan profesionalak ginela, gehienak, denak ez bada, euskaldunak.

Esateagatik ez zuen ezta gabon esan, atera kontuak. Benetan lotsagarria izan zen; txuleta txiki bat eramatea bazuen sarrera moduan, baina zertarako? Zeinek eskatuko dizkio kontuak honi? Zeinek baloratuko du bere kalitatea? Non dago euskaldunekiko errespetua hor? Non dago tolerantzia?

Badakit merezi duguna daukagula (bere garaian bestelako mugimenduak ez eginagatik ari naiz oro har), baina zer nazka ematen duten batzuk. Ea txoiloa laster bukatzen zaien eta gure hizkuntzak merezi duen tokia lortzen duen alor, esparru, eremu,... erakunde guztietan.

Esfortzua

Zer nolako gizartea egiten ari gara?

Galdera hori maiz egiten diogu gure buruari, neuk behintzat bai, zer nola hezitzen ari gara geure umeak, dena eskatu bezain pronto esku tartean duten horiek?

Zerbait gaizki egiten ari garenaren sentsazioa dut, krisi garaian bizi bagara ere abundantziaren umeak dira azken belaunaldikoak.

Telebistan ikusten duten zaborra medio pentsatzen dute lanik gabe edozeinek edozer eduki eta lor dezakela, eta hori da euren helburua ere logikoa denez.

Horren harira eguneroko borroka da irakasleona ikasleei egunero apur bat egitearena aholkatzekoa, baina geure hitzek indar gutxi dute euren buruetan.

Azken asteetan irakurritako bi gauzatxo ekarri nahi ditut nire iritzien txoko honetara.

Lehena, Pedro Miguel Etxenike fisikariari Gara egunkarian egindako elkarrizketaren zatitxo bat:

G -Por cierto, ¿de niño despuntaba en la escuela?¿Sacaba buenas notas?

E - Muy buenas... Siento ser tan poético; ahora parece estar de moda haber sido mal estudiante...

Siempre he seguido una regla: nunca he estudiado mucho muchas horas, sino todos los días un poco.

Bigarrena Hik Hasik argitaratutako Joseba Sarrionaindiaren "idazlea zeu zara irakurtzen duzulako" liburuan aurki dezakegun honako ipuina:

galdera

Djeharen ipuin bat kontatuko dizuet1. Asto gainean heldu zen Djeha oasira, eskola emateko orduan. Asto gainean atzera begira zegoen ohitura zuen legez.

"Gauza bat esan behar dizuet", oihu egin zuen.

Umeak lezioaren zain zeuden eta jakin-minez inguratu zitzaizkion, Djeha asto gainetik jaitsi gabe geratu baitzen.

"Nahi duzue estudiatu gabe ikasi, egia zalantzarik gabe ezagutu, asmoak nekerik gabe bete eta beharrik egin gabe ondo bizi?"

"Bai!" oihu egin zuten umeek. "Bai!"

Eta eskolako atezainek ere baietz esan zuten, eta lasterka inguratu ziren auzokoek ere baietz:

"Bai! Bai! Bai!, ozena hedatu zen oasi inguruan.

"Oso ondo!" egin zuen Djehak aldarri. "Horixe besterik ez nuen jakin nahi!"

Arre esan zion astoari, inguraturiko jendetza ahoa zabalik utziz, bestelako irakaspenik eman gabe bazihoalako.

"Orain badakit zer nahi duzuen...", egiten zien agur Djehak oasiko umeei eta gainerako biztanleei basamorturantz zihoan astoaren gainetik. "Halako zerbait ikasten badut berehala itzuliko naiz eta kontatuko dizuet".

Eta hori da gaur ekarri nahi nuen irakaspena, lanik gabe, esfortzu gabe ez dago ezer, baina hobe egunero pixka bat egitea, pixkanaka ikasitakoak benetan barneratzen ditugulako.

1 Djeha, umore ipuinetako pertsonaia da herri musulmanetan.

DESIOA

Zugan pentsatzen dudan bakoitzean alua urtu egiten zait. Zer nahi duzu bada, azkenekoz ikusi zintudanean bost minutu eskatzen ari zenitzaidan, zure haragi bero, tente, gogor, goxo hura ageri zenuela. Eta nik ezetz, joateko ordua zela, eta ordu ezkeroztik zenbatetan akordatu naizen zure hankarteko misilaz, eta bakoitzean flux!, kuleroak busti egiten zaizkit, eta aukera badut, moldatu egiten naiz bakarkako ariketa bat betetzeko, eta zin dagizut, nire kobazulotxoa inoiz imajinatu dudana baino zabalagoa eta sakonagoa dela.

Badirudi mila eta bat gaueko ali babaren koba, zure zakilaren aginduetara dagoen koba majikoa, zure tramankulua ikusi eta besterik gabe irekitzen dena, heze, zure gosez. “Etorri barrura, bero horrekin itto egingo zara eta, tori nire edabe majikoa”, esan eta zure misila Bushenak irakiarren kontrakoak baino zuzenago eta azkarrago, Zas! barrura. Hori bai ez du lehenean eztanda egiten, eta dantzan hasten zarete biak, atzera eta aurrera, FLOP, FLOP, FLOP, eta badirudi kobazuloa harrobi bat dela, harriak ateratzeko makina bertan duela eta denak hasten gara dantza batean, badirudi koba horretan akuifero bat dagoela senti daitekeen hezetasuna izugarria delako, flop, flop, flop, segi, segi, segi, AAAAAHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!

2005eko uztailean

Negua, txuria, beltza

elurra, hotza, haizea

izarapean goxo goxo egoteko eguna

zure gorputz epela sentitzekoa

zure hitz goxoak entzutekoa

zure mingain hezea dastatzekoa

zure gerrira helduta egotekoa

elurra, hotza, haizea

kalera irten eta

zure eskutik helduta paseatzekoa

zurekin elur gerra egitekoa

ondoren sutondoan biluztu eta

manta batez babestuta besarkatuta egotekoa

elurra, hotza, haizea

mendira joan eta aire hotza arnastuz

bizirik gaudela sentitzekoa

bizitza ederra dela ohartzekoa

askotan paisaia txuri baino

beltza ikusten badugu ere

bai, negua gainean da

elurra, hotza, haizea,...