Triste nago, oso triste. Urtero garai hauetan antzeko zerbait gertatzen zait eta nire buruarekin borrokatu arren ezin dut ekidin.
Triste nago, oso triste. Urte bat gehiago aurrera doa eta nire bizitzan merezi duen ezer egin ez izanaren sentsazioa daukat, hori gezurra dela jakin arren.
Triste nago, oso triste. Amets batez maiteminduta, eta nire maitasun guztia ezerezean geratzen denaren errealitate krudelarekin egiten dut topo, baina hala ere ez dut onartu nahi, eta ametsetan dihardut nire barrua oraindik gehiago torturatzen.
Triste nago, oso triste. Bizitza bakarra dela eta edozein unetan galdu dezakegula jakin arren une bakoitza gozatzeko eta bizitzeko indarrik ez daukat.
Triste nago, oso triste. Oporretan eta etxean sarturik nire buruaz errukituz, kalera irten eta bizirik nagoela aldarrikatu beharrean.
Triste nago, oso triste, baina aldarte hau aldatzeko deliberazioa egin dut, besterik ez baitago, inor ezbaitzait etorriko nire bizitza alaitzera, neuk atera beharko dut zoriontsu egingo nauen hori bilatzera.
