Lehengoan Kalaka ikusten aritu nintzen, ez denbora luzez egia esan behar badut, txorakeriak entzuteaz nazkatu xamarra bainago.
Gaia biktimak eta horrelako kontuak, ze biktimak da nire senak egiten didan galdera. Hango kalakari batzuen aburuz gure gizartean biktima bakarrak esistitzen baitira, eta orain ikasgeletara biktimen testigantzak eraman beharko ei ditugu, orain arte ahaztuta, baztertuta eta ez dakit nik zenbat gauza eduki omen ditugu eta.
Irakasle bezala oso argi daukat zein den nire lana. Nik nire ikasleei elkarrizketaren mezua luzatu diet beti, oso argi baitaukat hori dela arazoak konpontzeko bidea. Enpatiaz hitz egiten diet, bestearen lekuan jartzeaz, entzuteaz, hurkoari entzutea baita bere egoera ulertzeko bide bakarra, eta nik bezala ziur naiz berdin jokatzen dutela justizian oinarritutako gizarte baten aldekoak diren guztiek.
Baina orain bestelako programa manipulatuak ezartzera behartzen bagaituzte gauza guztiak bere tokian jarri beharko ditugu, ezta?
Zeintzu dira biktimak? Meliton Manzanas biktima bada ez al da ere Txabi Etxebarrieta biktima? Ezin ahaztu dezakegu biak ere diktadura batetan hil zirela. Eta hala bada zergatik kendu parke, kale edo plaza bati azken honen izena? Francok hil aurretik agindutako fusilamenduetan erahildakoak ez al dira biktimak? Zergatik orduan ezin diote Txikiri bere herrian omenaldi baketsurik egin?
Nik biktima asko ezagutzen dut, estatu españolak eragindako terrorismoaren biktimak hain zuzen ere, baina batzuentzat horiek beste zerbait dira itxuraz.
Lagunak dauzkat astero milaka kilometro egiten dituztenak beraien senideak ikusteko, baina horiek ez dira biktimak.
Zer kontatuko diogu biktimez, politika egiteagatik aita kartzelan duen 14 urteko nerabeari? Zer esan behar diot nik bere etxean goizeko ordu txikitan miaketak bizi dituen gazte horri? Bera da nik eduki dezakedan testigantzarik onena, baina noski, hau ere ez da biktima.
Nahikoa da. Utz diezaguten gure lana bakean egiten. Pertsonak gara eta pertsonak hezitzen ari gara. Biktimez hitz egin behar badugu jar ditzagun karta guztiak mahai gainean.
Hitz egin dezagun biolentziaz bere osotasunean jarrera biolentoak alboratu ahal izateko.
Biktima politikoez ari bagara, has gaitezen historia irakasten bere osotasunean, hitz egin dezagun bizi garen herriaz, bere historiaz, kulturaz, hizkuntzaz, jasan dituen erasoez, herri honetan defendatzen diren ideia guztiez, satanizatuta dauden horietaz ere. Jar ditzagun biolentziaren jatorriak bere tokian, bere urtean, bere sasoian. Ez al gara iritsi bizi garen sistema sozio politikora milaka urteetan egondako biolentziaren ondorioz? Nola sortu zen gaurko estatu española edota AEB? Ez al zen izan biolentziaren ondorioz?
Inoiz ez al da izan biolentzia zilegi? 60. hamarkadan diktaduren aurka egondako erreboluzioak, herriari berea emateko herritik sortu ziren horiek, ez al ziren zilegi?
Izan gaitezen serioak. Ados nago biktimak (alde guztietakoak) hor daudela, baina biktima gehiago egon ez daitezen lana egiten hasi behar dugu, eta horretarako ikastetxeetan programak ezarri baino, ardura politikoak dauzkatenek eman beharko dituzte aurrera pausoak herri hau merezi duen bake eta justizia egoera batera eramateko.
Bitartean utz diezagutela gure lana orain arte bezala egiten, ze gu ez gara beste batzuk bezain manipulatzaileak. Gu gazteekin ari gara lanean, badakigu zer den hori, eta beraien alderdi positiboak ateratzen saiatzen gara, mundu justuago baten aldeko baloreak transmititzen saiatzen gara eta neuk behintzat horretan jarraitzeko asmoa daukat.
