Euskal iheslari politikoen mezua Sarrionaindiaren ahotsean.

Orain topatu dut nik bideo hau, benetan interesgarria eta bizi garen garaietan ezinbestekoa.

ITZALEAN

Txikitan txikiegi ote zinen niretzat

Kontua da ez nuela zugan erreparatu

Aldamenean eduki zaitut urteetan

Bainan nire handitasunak ez ninduen zu ikusten uzten

Orain zu ote zara handiegi niretzat

Kontua da zure inguruan egon arren

Ez nauzula ikusten

Edo ikusten banauzu

Ez duzula nigan erreparatu

Zein paradoxikoa den bizitza

Beti nahi dugu eduki ezin duguna

Edo beti heltzen gara berandu gure ametsetara

Edo besteen ametsak esku tartean urtzen zaizkigunean

Orduan bakarrik bizi nahi ditugu

Inoiz egingo al zaigu errealitate norbaiten ametsik?

Eta horrela igaroko zaigu bizitza

Handitasuna txikitzen zaigun bitartean

AMETSAK AMETS

Hasieran zinema zuzendaria izan nahi nuen

Baina filmak zinema aretoetan ikustearekin konformatu naiz
Ondoren idazlea izan nahi nuen
baina liburutegietan harturiko liburuak irakurtzearekin konformatu naiz

Hurrengo batean argazkilaria izan nahi nuela pentsatu nuen

Baina besteek egindako erretratuak erakustaretotan ikustearekin konformatu naiz

Zurekin egon nahi dut

Baina zurekin amets egitearekin konformatu beharko dut.

BIZITZA

Poetak zioen bizitzea hori dela

Maitasunaren bila ibiltzea urtietan zehar

Eta hortan ni aditu xamarra naiz

Hortan joan zaizkit azken hamar urteak

Edo agian azken hogeitamarrak

Eta aurretik dauzkadan horiek ere

Hortan pasako ditudala iruditzen zait

Izugarria da

hain triste eta bakarrik bizi naizen honek

neuk daukat bizitzaren sekretua

eta inguruan dauzkadanak pentsatzen dute

nire bizitzarekin zer egin ez dakidala

inozo halakoak

jakingo balute

nik dakidala bizitzea zer den

ez beraiek

IMAJINAZIOA

Nire leihotik zure etxea ikus dezaket

Eta imajinatzen dut

Nolakoa izango den zure logela

Zein liburu izango duzun mesanotxean

Zein erretratuk edo koadrok jantziko dituzten zure paretak

Zein kolorek argiztatuko duten zure espazioa

Zein diskak joko duen zure aparatu estereofonikoan

Zein filma egongo den ipinia zure dvdan

Eta bereziki imajinatzen dut nolakoa izango den zure loa

Zer ez nuen nik emango lo hori zaintzeagatik

Gau batez besterik ez bada ere

Baina imajinatzekotan

Hobe imajinatzea gauero zaintze zaitudala

Zure aingeru goardakoa naizela

Zu konturatu ez arren

Horrela ere

Pozik biziko nintzateke

ETAren adierazpenen harira

Beste mundu batekoa izango naiz seguruen, amari galdetu beharko diot zein planetakoa den, ze atzo eta gaur egunkari, irrati eta telebistetan irakurri, entzun eta ikusi ditudanak flipatu arazi egiten naute.

Gure herriak gatazka politiko bat bizi du (batzuk hori ikusi nahi ez arren) eta gatazka politiko horren ondorioz gatazka armatu bat ere bizi du. 

Batzuentzat hori da gatazka bakarra, armatua alegia, eta hori aitzakitzat erabiliz herri honi hainbat eskubide ukatzea argudiatzen dute. 

Horrez gain, sektore batek beldurra bizi izan du bere larruan ETAren mehatsua dela eta, (beste sektore batek beldurra bizi izan duen eta egun bizi duen modu berean, baina gaur ez naiz horietaz arituko) ulertzekoa.

Ni ez naiz bizitza edozein preziotan defendatzen duen horietakoa, batzuk buruarekin paretan joko dute agian nire etika, moral "faltagatik". Niretzat bizitza arnasa hartzea baino zerbait gehiago da, bizitza duintasunaren eta justiziaren eskutik doan zerbait da, baina beste batzuentzat ez. 

Beste batzuek bizitza (arnasa hartzea) edozein gauzaren gainetik jartzen duten balore bat da, ez dut konpartitzen baina ulertzen dut, eta horien adierazpenak dira hain zuzen ere ulertzen ez ditudanak.

ETAk, erakunde armatu batek, hilabeteak direla erabaki zuen ekintza armaturik ez zuela burutuko, atzo jakin genuen eta askorentzat berri pozgarria izan da arrazoi desberdinengatik. Batzuk aipatzearren inorentzat atseginak ez diren erasoak gertatuko ez direla esan nahi baitu; aitzakitzat hori erabili dutenek orain beste jarrera batzuk hartu beharko dituztelako edo beste aitzakia batzuk erabili herri honek bizi duen eskubideen ukazioa defendatzeko,...

ETAren adierazpena nahikoa den, ez den, ... horretan hastea ez al da debate antzua? Eta hori da medio gehienetan eta politikari askorengan entzun ahal izan duguna. Nondik eraiki behar dugu etxea teilatutik ala sototik?

Ez al lukete agintari guztiek eta gizarte guztia pozik egon beharko ekintza armaturik egongo ez delako (ETAren aldetik esan nahi dut)? Ez al da hori hasiera ona, aurrera pausoak ematen hasteko? Eta ez al da optimismoa inguruan zabaldu behar duguna, herritar guztiok giro horretan pixkanaka presioa eginez egoerak atzera bueltarik izan ez dezan, benetako prozesu demokratiko bat ireki dadin eta herri honetako eragile guztiek, berriro diot guztiek, eta berdintasun baldintzetan parte har dezaten?,...

Baina ez, gehienen mezua ezkorra izan da (indar abertzale batzuen kasuan salbu), askorentzat piztu den itxaropena zapuztu nahi dutela dirudi, badakit askotan politiko batzuen jarrerak halakoa izan behar duela, segun eta zein bandotan dagoen, baina ez dakit konturatzen ote diren sortzen duten ezinegonaz, erabiltzen duten maltzurkeriaz..., finean justizian oinarritutako bake batetik oso urrun dagoen mezua zabaltzen dute inguruan eta hori guztia bueltan etortzen da lehenago edo beranduago.

Benetan flipatuta nago, ez dut ulertzen, baina ni pozik nago eta nire esku dagoen guztia egingo dut prozesu bat martxan jar dadin eta egoerak apurka apurka aurrera egin dezan atzera bueltarik gabe, merezi dugulako, asko sufritu dugu jada, herri honek merezi duelako, Euskal Herriak merezi duelako.