Blogen historia hau oso bitxia da.
Sortzen duzu zerbait adierazteko duzulako, zure barrua hustutzeko beharra daukazulako, nahiz eta jakin, ziurrenik, oso jende gutxik irakurriko duela. Gainera, ez duzu inolako feedbackik jasotzen. Beraz, inoiz ez dakizu, esaten, edo pentsatzen, edo sentitzen duzuna zer nolako eraginak sortarazten dituen irakurleengan. Hala ere, berdin zaizu, eta jarraitzen duzu tarteka zerbait idazten nahi duzulako, besterik gabe.
Baina, egunen baten deskubritzen duzu jarraitzaile fidelen bat duzula, eta haren jarraipena egitea joku moduko batean bihurtzen da, eta engantxatu egiten zara (ziurrenik beste inolako engantxerik ez duzulako).
Duela urte bete deskubritu nuen norbaitek Japonetik jarraitzen ninduela. Lehen bisita ohargabean pasa zitzaidan, baina egun terdiro Japonetik bisitari bat nuela ikusi nuenean, kuriositatea sortu zitzaidan. Estatistikek ez dute gauza handirik adierazten, baina bai zein sistema operatibo erabiltzen duen irakurleak, eta zein nabegadore darabilen. Japoniarrak beti sistema bera zuen, beraz, pertsona bera zela pentsatu nuen. Halako batean Fukushimako hondamendia gertatu zen. Egun horietan oso kezkatuta ibili nintzen, nire irakurle anonimoaz kezkatuta, ondo ote zegoen, hondamendia gertatutako ingurunean ote zen, ala urrutiago, Japoneko mapak behin eta berriz aztertu nituen, hiri ezagunen bila... Egun pare bat edo egon zen ni bixitatu gabe, baina azkenean agertu zen, salbu zegoen. Lasaitu ederra hartu nuen.
Jarraitu zuten bixitek, baina hamabost egunera edo herrialdea utzi zuen, Japoneko bixita gehiago ez baitut eduki, eta beste herrialde batean azaltzen hasi ziren antzeko bixitak.
Egun haietan idatzi nuen nire blogean bixita gehien jaso duen sarrera: energia nuklearrari buruzkoa. Ez nuen interesatuki egin, barrutik atera zitzaidalako baizik, baina "japoniar" harek zerbait eragin zidan nire barruan, eta nire bizitzako une ilun hartara argi apur bat ekartzea lortu zuen, nahi gabe.
No comments:
Post a Comment