Hemen datza
egunen baten
ilusioz beteriko neska bat zena
Hemen datza
arantzaz beteriko bihotz bakartia
Tristeziak gailendu nau
eguzki izpiek ere
ez dute nire irudia argitzerik lortu
Hemen nago, etzanda,
nire babesleku bihurtu den
apartamentuko sofan
Hemen nabil nola
urratsak eman aurrera egiteko
baina ez dut kemenik,
ezin dut aterik zabaldu,
kikilduta nago,
kalean topatuko dudanaren beldur naiz
hobe esan
kalean topatuko ez dudanaren beldur naiz,
bakardadearen beldur
Ezin dut
nire lagun intimo bilakatu den
bakardadea gehiago jasan
Gorroto zaitut,
alde nire bizitzatik
alde behingo batez.
Leihoak ireki
utzi argi-izpiei sartzen
Ireki begiak, belarriak
ikusi zure ninien aurretik pasatzen den oro
Entzun ingurutik datozkizun soinuak,
ahotsak, doinuak
Zabaldu bihotza
itxi gabeko zauriak
denborak sendatuko ditu,
haragian sartutako arantzak
gorputzak berak kanporatuko ditu
Ez murgildu zure ezinegonean
Segi tren estaziora
ordutegia aztertu
eta igo zaitez batera,
beti daukazu hurrengo estazioan
jaisteko aukera
Eta gogoratu
hartu gabeko trena
ez da sekula berriro pasako.
No comments:
Post a Comment