sentimenduak

Lehengoan irakurri nuen badirela pertsona batzuk sentitzen duten guztia adierazi behar dutenak eta ez badute hori egiten gaizki sentitzen dira, izugarrizko antsietatea sortzen zaie, eta horrekin batera tristezia, depresioa, gaizki egona azken finean.

Lasaitu nintzen ze hainbeste urteren ondoren nire gaitzaren nondik norakoa errebelatu zidan.

Neu horietakoa bainaiz, eta egia esan, askotan oso gaizki pasatzen dut eta ez dut jakiten zergatik, ba hori da, momentuan sentitzen ari naizena esan beharra, adierazi beharra, nire barrua hustu beharra eta ezin dudanean izugarrizko korapiloa jartzen zait sabelean eta zulo batean jausten hasten naiz, amaierarik gabeko zulo beltzean.

Halere askotan hitz egin dut, adierazi naiz, ahal izan dudan moduan, ez beti erarik egokienean, eta horrek lasaitzearekin batera besteekiko gaizki egona sortu izan dit, ze askotan jendeak ez du ulertzen esaten ari zarena edo ez du kokatzen momentuan, ez du enpatizatzen zurekin ez dakielako zertara datorren hori bapatean, edo une horretan zure adierazpenak inkomodatu egiten ditu eta zurekiko halako erretxazo bat sortzen zaie.

Aurrekoan harremanik ez dudan pertsona batekin akordatu nintzen, berarekin hitz egiteko izugarrizko gogoa sentitu nuen eta nola banekien hori ez zela gertatuko mezu bat bidali nion hori adieraziz, besterik gabe, eta lasai geratu nintzen, oso lasai, gainera iruditzen zait danontzat polita dela norbait uneren batean gurekin oroitzen dela jakiteak, ze oroitzapen horiek normalez goxoak izaten dira, eta bizitzan apreziatzen gaituen jendea dagoela jakiteak, eta bereziki zuzenean adierazten digutenean autoestimua igotzen digu, pilak kargatzen dizkigu.

Ez dakit berak nola hartuko zuen, agian inkomodo sentitu zen, agian nire hitzetan ez zegoen irakurketa bat egin zuen, baina ez dakit, eta ez dut jakingo, ze batzuk dena adierazteko beharra daukagun modu berean beste batzuk badirudi ez dutela sentitzen, edo sentimenduak adieraztea debekatu egin zaiela jaiotzeko momentu beretik.

Mundua horrela doa, hitz goxoak irainekin ordeztu ditugu, laztanak hostiekin, baina neuk behintzat naizen modukoa izaten jarraitu nahi dut, jarraituko dut, ze batzuetan ez ulertua sentitzen banaiz ere, eta horrek izugarrizko mina ematen dit, badakit hori dela bidea!